به نقل از «ایسنا»

غیرت و اخلاق را در «آسمان غرب» به تصویر کشیدیم

تاریخ انتشار: ۶ فروردین ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۰۱۰۶۴۳

علیرضا برازنده، فیلمبردار فیلم سینمایی «آسمان غرب» معتقد است: ««آسمان غرب» جزو محدود فیلم‌های سختی است که کار کرده‌ است اما در نهایت همه تلاش کردند تا کار درجه یکی به مخاطب ارائه بدهند.» او همچنین تاکید می کند: حدود ۵۰ فیلم کار کرده‌ام و از تمام تجربیات خودم و همکارانم استفاده کردم تا بتوانم این فیلم را درست به تصویر بکشم.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اگر تجربه‌های قبلی نبود، قطعا نمی‌شد چنین فیلم سختی را کار کرد. 

به گزارش ایسنا، فیلم سینمایی «آسمان غرب» به نویسندگی و کارگردانی محمد عسگری و تهیه‌کنندگی حبیب‌ والی‌نژاد از چهارشنبه، ۱ فروردین ١۴٠٣ با شعار «برای مردمت بجنگ!» به چرخه اکران نوروزی اضافه شده است. 

«آسمان غرب» پس از سال‌ها در سینمای ایران در قالب یک اکشن جنگی- هوایی، روایتی قهرمان‌محور از حماسه‌آفرینی شهید علی‌اکبر شیرودی، خلبان کبرای هوانیروز ارتش و گروه هم‌رزمانش را در روزهای نخست و غافلگیرانه شروع جنگ در غرب کشور برای حفظ وطن به تصویر می‌کشد.

این اکشن هوایی، محصول بنیاد سینمایی فارابی و سازمان سینمایی سوره با مشارکت ارتش جمهوری اسلامی ایران است که نامزد ۶ سیمرغ و برنده ٣ سیمرغ بلورین ازجمله جایزه بهترین فیلم از نگاه ملی در جشنواره فیلم فجر شده است.

علیرضا برازنده، فیلمبردار این اثر که نامزد سیمرغ بلورین بهترین فیلمبرداری از جشنواره فجر ۴۲ شده است، در گفت و گویی با ایسنا به ذکر نکاتی درباره این اثر پرداخت.

برازنده ابتدا درباره اینکه چه دلایلی شما را برای حضور در یک پروژه ترغیب می‌کند؟ توضیح میدهد: قطعا اولین انگیزه‌ برای حضور در یک پروژه فیلمنامه است. فیلمنامه اولین چیزی است که ما را ترغیب می‌کند تا یک فیلمی را شروع کنیم و درگیرش شویم. زمانی که فیلمنامه «آسمان غرب» را خواندم، نکات دراماتیکی را از آن دریافت کردم و متوجه شدم که این موضوع کمتر کار شده و فضای متفاوتی دارد، به ویژه اینکه فیلم، یک اکشن جنگی است که کمتر در سینمای ایران کار شده. ناگفته نماند همین که فیلم درباره یک قهرمان ملی بود، باعث شد که دوست داشته باشم با این پروژه همکاری کنم. البته بعد از فیلمنامه دلایل دیگری مانند کارگردان، تهیه‌کننده و مجموعه عوامل وجود دارد. در نهایت همه این‌ها منجر شد ما با انرژی جلو برویم، تا آخرین لحظه بایستیم و این فیلم درجه یک را کار کنیم. 

او در پاسخ به اینکه از نظر شما بهترین کمک کارگردان به فیلمبردار چه چیزی می‌تواند باشد؟ اظهار می کند: بهترین کمکی که تمام کارگردانان می‌توانند انجام دهند، این است که توقعی را که دارند، به درستی انتقال دهند. این کار شیوه‌های مختلفی دارد، مانند فیلم دیدن یا حتی نقاشی کشیدن و... . این بسیار مهم است که کارگردن بتواند فیلمبردار را با فضای ذهنی‌اش آشنا کند تا او بتواند فضای ذهنی فیلمساز را هر چه دقیق‌تر به لحاظ بصری ترسیم کند. 

این فیلمبردار در واکنش  به این دیدگاه که «آسمان غرب» صحنه‌های جنگی عظیمی دارد و همینطور در فیلم ما شاهد تعداد چشمگیری از بازیگران ستاره حال حاضر ایران هستیم. به این پرسش که شما برای بیشتر نشان دادن این ابهت به چه المان‌هایی توجه کردید؟ پاسخ داد.

وی تاکید می کند: «آسمان غرب» جزو فیلم‌های بیگ پروداکشنی است که در سال‌های اخیر کار شده .نکته مهم فیلم این است که ما بیشتر صحنه‌ها را فیلمبرداری کردیم و در واقع از همان ابتدا هدف ما این بود که کمتر از کامپیوتر استفاده کنیم و اکثر فیلم میدانی و واقعی کار شود. این در حالی است که فیلمبرداری اکثر فیلم‌های دیگر به دلیل هزینه و خطرات و یا حتی محدودیت‌ها با کامپیوتر انجام می‌شود اما در «آسمان غرب» ما سختی را با توجه به خطراتی که داشت، به جان خریدیم تا باورپذیر باشد و روی مخاطب تاثیر بگذارد. من معتقدم که ابهت و اتمسفر فیلم روی باورپذیری مخاطب تاثیر به سزایی دارد. 

برازنده سپس درباره اینکه آیا از تجربه‌های قبلی‌تان در این فیلم استفاده کردید؟ «سرهنگ ثریا» جزو آخرین آثار شماست، آیا تجربه حضور شما به عنوان فیلمبردار در آنجا، به پروژه «آسمان غرب» شما کمک کرد؟ توضیح می دهد: قطعا در فیلم از تجربه‌های قبلی استفاده می‌شود؛ چه «سرهنگ ثریا» و چه فیلم‌های قبلی. من حدود ۵۰ فیلم کار کرده‌ام و از تمام تجربیات خودم و همچنین همکارانم استفاده کردم تا بتوانم این فیلم را درست به تصویر بکشم. اگر تجربه‌های قبلی نبود، قطعا نمی‌شد چنین فیلم سختی را کار کرد. 

او در پاسخ به اینکه داشتن دکوپاژ و استوری‌برد قبل از فیلمبرداری و دانستن فضای روایی کلی چقدر به فیلمبردار کمک می‌کند؟ آیا در این «آسمان غرب» این موارد رعایت شد؟ می گوید: خیر برای همه صحنه‌ها اما برای اکثر صحنه‌های جنگی استوری برد داشتیم و تقریبا طبق همان پیش می‌رفتیم. به هر حال داشتن استوری برد دید بسیار خوبی به فیلمبردار می‌دهد، به طوری که می‌توانیم ملزومات مورد نیاز فیلمبرداری را آماده کنیم تا کار دقیق‌تر انجام شود. استوری برد و دکوپاژ در صحنه‌های جنگ به ما کمک کرد تا چند دوربین داشته باشیم و استراتژی فیلمبرداری را مشخص کنیم. به ویژه زمانی که با هلیکوپتر و تانک سروکار داشتیم، با محدودیت زمان هم مواجه بودیم و برای استفاده بهتر از این وقت به چنین چراغ راهی احتیاج داشتیم تا به نحو احسن آن‌ها نمایش دهیم. 

فیلمبردار «آسمان غرب» همچنین درباره اینکه کدام یک از این موارد در فیلمبرداری یک اثر برای شما در اولویت قرار دارد؟ توجه به قصه یا ثبت قاب و تصویری زیبا؟ اینگونه بیان می کند: قصه و مضمون فیلم به ما می‌گوید که چه قابی داشته باشیم. گاها شاید یک قاب زیبا برای یک مضمون خیلی کاربرد نداشته باشد؛ قاب زیبا در مضمون فیلم معنا می‌گیرد. اینگونه نیست که قاب زیبا برای همه فیلم‌ها و قصه‌ها به کار آید. در واقع فیلمنامه چراغ راه است و به ما می‌گوید که چگونه به فیلم نگاه کنیم. 

وی در عین حال در پاسخ به این پرسش که آیا درست است که دیجیتال شدن سینما، ضعف‌هایی را در حوزه فیلمبرداری ایجاد می‌کند؟ و استفاده افراطی و غیرلازم از قابلیت دوربین‌های دیجیتال می‌تواند نوعی بی‌دقتی و سهل انگاری در کار را موجب شود؟ اظهار می کند: از نظر من دوربین‌های دیجیتال ضعفی را به وجود نیاورده‌اند اما باید گفت که هوشمندی زیاد این دوربین‌ها، تخیل و تجسم را از نسل جدید گرفته و راهکار این است که هنرمند امروزی قوه تخیل خود را نگه دارد و از این ابزار به نحو احسن استفاده کند؛ اینگونه نیست که بگوییم این دوربین‌ها موجب بی‌دقتی و سهل‌انگاری می‌شوند. من فکر می‌کنم شخصی که در این حوزه کار می‌کند باید رویکرد و تجسم اولیه را داشته باشد و با همان دید وارد کار شد و همه چیز را به هوشمندی دوربین‌ها نسپارد. متاسفانه باید گفت که هوشمندی این دوربین‌ها هنرمند امروز را کمی تنبل کرده. البته افرادی که در این حوزه تربیت سینمایی داشته باشند، می‌توانند از عهده هر فیلمی با هر مضمونی بربیایند و از این تکنولوژی هم استفاده کنند.

او در بخشی دیگر درباره اینکه اگر بخواهید «آسمان غرب» را در چند جمله معرفی کنید، آن را چگونه تعریف می‌کنید؟ خاطرنشان می کند: «آسمان غرب» جزو معدود فیلم‌های اکشنی که تمام آن در آسمان اتفاق افتاده است. ضمن اینکه این فیلم به دور از هر مناسباتی از نظر من شریف، انسانی و اخلاقی و مهمتر اینکه غیرت و اخلاق را به درستی به تصویر کشیده است.

وی در واکنش به اینکه شاید بتوان گفت «آسمان غرب» به نوعی از سینمای جنگ کلیشه‌زدایی کرده است. فکر می‌کنید واکنش مخاطبان نسل جوان پس از تماشای این فیلم چیست؟ اظهار می کند: ابتدا علاقه‌مندم بگویم که از نظر من تدوین «آسمان غرب» یکی از بهترین تدوین‌هایی است که در چند سال اخیر اتفاق افتاده؛ به ویژه در صحنه‌های جنگ. من فکر می‌کنم دیدن این فیلم ضریب هوشی لازم دارد. تمام سعی ما حین ساخت فیلم بر این بوده که مخاطب نسل جوان جذب فیلم شود و آن را دوست داشته باشد چراکه در حال حاضر ما فیلم‌های زیادی داریم که به نسل جوان توجهی ندارد. من طبق دیده‌ها و شنیده‌ها متوجه شده‌ام که الحمدلله مخاطب جوان این فیلم را دوست داشته است و توانسته با آن ارتباط بگیرد. 

برازنده در سخنان پایانی می گوید: «آسمان غرب» فیلم سنگینی بود و من حدود یک سال درگیرش بودم. باید بگویم که برای ساخت این فیلم زحمت‌های بسیاری کشیده شده؛ به ویژه از جانب تهیه‌کننده و کارگردان که مردانه پای فیلم ایستادند. «آسمان غرب» جزو محدود فیلم‌های سختی است که کار کرده‌ام اما در طول فیلمبرداری با ثبت تصاویر آنقدر از نتیجه راضی بودیم که تمام سختی‌ها را فراموش می‌کردیم. معتقدم که در این فیلم همه تلاش کردند تا کار درجه یکی بسازند.

انتهای پیام

منبع: ایسنا

کلیدواژه: فیلم آسمان غرب سی ویکمین نمایشگاه قرآن کریم دفاع مقدس جنگ تحمیلی عراق تجربه های قبلی صحنه های جنگ استوری برد دوربین ها آسمان غرب کار کرده فیلم ها صحنه ها کار شد

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.isna.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایسنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۰۱۰۶۴۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

سندروم فتوشاپ‌سازی از سلبریتی‌ها

به گزارش «تابناک»، رضا صائمی در عصر ایران نوشت: طی چند روز گذشته که خبر بیماری ترانه علیدوستی  در شبکه‌های اجتماعی به اصطلاح ترند و وایرال شده شاهد انتشار انواع و اَشکال عکس‌هایی بوده‌ایم که از طریق فوت‌و‌فن فتوشاپ یا تمهیدات هوش مصنوعی، او را بر تخت بیمارستان نشان می‌دهد که هر بار یکی از بازیگران یا چهره های سرشناس در کنارش ایستاده است.

     یکی از مهم‌ترین عکس‌هایی که دست‌مایۀ این جعل‌های فتوشاپی قرار گرفته است مربوط به بستری شدن «الناز شاکردوست» است که ظاهرا سر صحنه یکی از فیلم‌ها مصدوم و به بیمارستان منتقل شده بود و برخی از بازیگران در آن زمان به عیادتش رفته بودند.

    در یکی از این جعل‌های فتوشاپی، سر ترانه علیدوستی را به جای الناز شاکردوست گذاشته‌اند و سر حمید علیدوستی پدر ترانه را به جای مهران مدیری! جالب این‌که آن‌قدر این جعل ناشیانه است که حتی موهای مهران مدیری را بر صورت پدر ترانه علیدوستی ( که خود نیز به عنوان ستارۀ پیشین فوتبال شهرت و محبوبیت دارد) گذاشته بودند یا به این فکر نمی‌کردند حمید علیدوستی لباس زمستانی به تن دارد که با هوای بهاری اکنون همخوانی ندارد.

سمت چپ: واقعی: مهران مدیری و الناز شاکر دوست/ سمت راست: جعلی: حمید علیدوستی و دخترش ترانه

 آنچه بر تاسف این سندرم فتوشاپ‌سازی می‌افراید، استفاده برخی از صفحات سینمایی و خبری در اینستاگرام و تلگرام از همین عکس‌ها و اخبار جعلی است که حتی به اخلاق حرفه‌ای خود هم پای‌بند نیستند و بدون آزمودن صحت خبر به انتشار آن دست می‌زنند.

   این حجم بالای تولید اخبار و تصاویر جعلی، صرفا برای جذب فالوئر بیشتر و منافع مالی و کاری برآمده از آن صورت گرفته و مصداقی از بی اخلاقی رسانه‌ای است و یا بی اطلاعی و ساده‌انگاری.

   البته زندگی سلبریتی‌ها و کنج‌کاوی برای کشف رخدادهای آن، در همه جای دنیا وجود دارد اما جعل عکس و خبر برای جلب فالوئر و دنبال‌کننده بیشتر را نمی‌توان ذیل فرهنگ هواداری قرار داد.

    به نظر می‌رسد این سندروم ناشی از نوعی اختلال عاطفی در بخشی از جامعه ماست که نیازمند توجه‌اند.  ‌توجهی افراطی که برای جلب نظر دیگران به خود، به جعل خبر دست زده و با خبرسازی‌های کذب، کمبود توجه خود را جبران و ارضا می‌کند. ظهور و گسترش هوش مصنوعی و کاربرد عمومی آن هم بر شدت این سندرم افزوده و شاهد جعل انواع و اقسام عکس و ویدئوهایی هستیم که اغلب با تصویری از سلبریتی‌ها گره می‌خورد و به تولید محتواهای کاذب و جعلی می‌انجامد که صرفا به مثابه تمهیدات سودجویانه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

   واقعیت این است که پاپاراتزی‌ها هم در جهان رسانه‌ای، قواعد و قوانین خود را دارند و در دایره اخلاق حرفه‌ای فعالیت می‌کنند. آنچه در شبکه‌های اجتماعی ما به واسطه فناوری‌های نوین دیجیتالی صورت می‌گیرد نوعی دست‌کاری در واقعیت است و می‌تواند مصداق فریب افکار عمومی به مثابه جرم هم تعریف شود. این جعل‌سازی‌ها نه نتها به اعتماد عمومی خدشه وارد می‌کند بلکه زیست فردی سلبریتی‌ها را هم دچار مخاطراتی می‌سازد.

     اگر بخواهیم این رخداد را در یک خوانش کلی‌تر جامعه‌شناسانه مورد تحلیل قرار دهیم باید آن را مصداقی از گفتمان ابتذال بدانیم که متاسفانه بر زیست-مجازی ما حاکم شده و سلامت روایت و سلامت روانی را تهدید می کند.

    گاه برخی از این محتواهای ساختگی مصداق شوخی و کمدی است که صرفا برای خنده و سرگرمی تولید می‌شوند و همه کارکرد آن را می‌دانند مثل شوخی تصویری که چند سال پیش با عباس جدیدی در گرفتن عکس سلفی شده بود اما جعل عکسی که در ارتباط با خبر بیماری ترانه علیدوستی صورت گرفته نه شوخی کردن با خبر که شوخی گرفتن خبر و اطلاع رسانی بود و می‌تواند آسیب‌های اجتماعی گزنده‌ای در پی داشته باشد و اخلاق عمومی را در سراشیب سقوط قرار دهد. سوء استفاده از شهرت فقط  توسط افراد مشهور صورت نمی گیرد بلکه گاهی با شهرت آنها صورت می‌گیرد و این هشداری است تا بفهمیم در جهان رسانه‌ای امروز، رعایت اخلاق رسانه‌ای ضرورت بیشتری دارد.